The effects of diabetes mellitus and obesity to pelvic organ prolapse in postmenopausal women / Diabetes mellitus ve obezitenin postmenopozal dönemdeki kadınlardaki pelvik organ prolapsusu üzerine etkileri

Objective: We aim to evaluate the effect of diabetes and obesity on pelvic organ prolapse (POP) in postmenopausal women. Methods: 104 women with POP, ages 49 to 79 were divided as group I (non diabetic-non obese), group II (non obese-diabetic), group III (obese-non diabetic) and group IV (obese-diabetic). For each group, presence of uterine prolapse, cystocele and rectocele using POP Quantification (POP-Q) system were assessed. Results: Obesity and diabetes mellitus (DM) were associated with progression in cystocoele, rectocele and uterine prolapse compared with healthy women (p<0.001). Uterine prolapse stages of the obesity groups were also significantly higher than in the diabetic group (p<0.001). Conclusions: Obesity and DM seem to be risk factors for POP. However, obesity as a modifiable risk factor has more effect on developing uterine prolapse than diabetes and it is important for developing new therapy strategies.

Amaç: Diabetes mellitus ve obezitenin postmenopozal dönemdeki kad›nlarda pelvik organ prolapsusuna(POP) olan etkilerini de¤erlendirmeyi amaçlad›k. Yöntemler: 49-79 yafllar› aras›ndaki POP bulunan 104 kad›n grup I(non-diabetik ve non-obez) grup II(non-obez ve diabetik) grup III(obez ve non-diabetik) ve grup IV(obez ve diabetik) olmak üzere 4 gruba ayr›lm›flt›r. Her bir grupta POP-Q (POP-Q) sistemi kullan›larak uterin prolapsus, sistosel ve rektosel varl›¤› de¤erlendirildi. Bulgular: Sa¤l›kl› kad›nlarla karfl›laflt›r›ld›¤›nda obezitenin ve diabetes mellitusun(DM) sistosel, rektosel ve uterin prolapsus progresyonuyla iliflkili oldu¤u saptanm›flt›r(p<0.001). Obezite olan gruplardaki uterin prolapsus evresi diyabetik gruplardan belirgin olarak daha ileri bulunmufltur(p<0.001). Sonuç: Obezite ve DM; POP için risk faktörü olarak görülmektedir. Obezite, uterin prolapsusu DM’den daha fazla etkilemektedir ve modifiye edilebilir bir risk faktörüdür. Dolay›s›yla yeni tedavi stratejilerinin geliştirilmesi önem arz etmektedir.