Heidegger ve Lacan’da hakikat problemi / The problem of truth in Heidegger and Lacan
Yükleniyor...
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Maltepe Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmada öncelikle fenomenolojiyi ontolojik araştırması için bir metot olarak gören Heidegger’in, Varlık ve Zaman (1927) metninden yola çıkarak varlık ve hakikat anlamında kullandığı aletheia üzerine görüşlerine odaklanılmıştır. Bu kapsamda Heidegger’in, geleneksel metafizik kapsamında yer alan varlık, varolan, doğruluk ve hakikat gibi kavramlara karşı giriştiği destrüksiyonun ardından Dasein analizine dayanan fundamental ontolojisi incelemeye açılmıştır. Heidegger’in Dasein analizi üzerinden göstermeye çalıştığı varlık ve hakikat üzerine görüşleri, özellikle dil ve Hiç’in deneyimi olarak kaygı duygulanımı bağlamında ele alınmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde, Freud’un ortaya koyduğu bilinçdışı teorisine ilişkin Lacan’ın getirdiği yorumlamaya yer verilmiş ve bu yorumlama aracılığıyla psikanaliz üzerine yürütülen çalışmaların felsefe, dilbilim ve antropolojiyle kurulan ilişkisi gösterilmiştir. Ardından Lacan’ın, bilinçdışının kurulumuna ilişkin belirlemeleri ele alınmış olup; dil ve Hiç üzerine görüşlerine yer verilmiştir. Heidegger’in Varlık’ın anlamı ve hakikat anlamlarında kullandığı aletheia ile Lacan’ın bilinçdışı bilgi ile kastettiği şey arasındaki farklılık üzerinden her iki düşünürün hakikate ulaşabilmeye haiz olmak açısından insana (Dasein ya da bölünmüş özne ifadeleriyle) verdikleri güç ve bunun yol açabileceği sorunlar tartışmaya açılmıştır. Son olarak Lacan’ın, özneye mutlak bir hakikate ulaşabilme imkânı yerine ancak öznel hakikatine ilişkin bilgiye ulaşma imkânı tanımasının, Heidegger’in Varlık ve Zaman’da ortaya koyduğu hakikat görüşünün problemli bulduğumuz yanlarına yapacağı katkı ile Varlık ve Zaman için yola çıkış amacını nasıl destekleyebileceği gösterilmeye çalışılmıştır.
This study primarily focuses on Heidegger's views on aletheia in terms of being and truth, based on his Being and Time (1927), which considers phenomenology as a method for ontological investigation. Within this scope, Heidegger's destruction of concepts such as being, being-there, truth, and reality found in Traditional Metaphysics is examined through the analysis of Dasein, which forms the basis of his fundamental ontology. Heidegger's views on being and truth, particularly in the context of language and the experience of Nothingness as anxiety, are discussed. When it comes to the part of the study related to Lacan, it addresses Lacan’s interpretation of Freud’s theory of the unconscious and shows the relationship between psychoanalysis and its connections with philosophy, linguistics, and anthropology through this interpretation. Subsequently, Lacan’s determinations regarding the constitution of the unconscious are examined, and his views on language and Nothingness are discussed. The differences between Heidegger’s use of aletheia in terms of the meaning of Being and truth and Lacan’s concept of unconscious knowledge are explored, focusing on the power each thinker grants to humans (whether as Dasein or divided subjects) to reach truth and the potential problems this might cause. Finally, it is discussed how Lacan’s provision of access only to subjective truth, rather than an absolute truth, might contribute to the problematic aspects of Heidegger’s view of truth in "Being and Time" and how it might support the original aim of Being and Time.
This study primarily focuses on Heidegger's views on aletheia in terms of being and truth, based on his Being and Time (1927), which considers phenomenology as a method for ontological investigation. Within this scope, Heidegger's destruction of concepts such as being, being-there, truth, and reality found in Traditional Metaphysics is examined through the analysis of Dasein, which forms the basis of his fundamental ontology. Heidegger's views on being and truth, particularly in the context of language and the experience of Nothingness as anxiety, are discussed. When it comes to the part of the study related to Lacan, it addresses Lacan’s interpretation of Freud’s theory of the unconscious and shows the relationship between psychoanalysis and its connections with philosophy, linguistics, and anthropology through this interpretation. Subsequently, Lacan’s determinations regarding the constitution of the unconscious are examined, and his views on language and Nothingness are discussed. The differences between Heidegger’s use of aletheia in terms of the meaning of Being and truth and Lacan’s concept of unconscious knowledge are explored, focusing on the power each thinker grants to humans (whether as Dasein or divided subjects) to reach truth and the potential problems this might cause. Finally, it is discussed how Lacan’s provision of access only to subjective truth, rather than an absolute truth, might contribute to the problematic aspects of Heidegger’s view of truth in "Being and Time" and how it might support the original aim of Being and Time.
Açıklama
Tam Metin / Full Text
Anahtar Kelimeler
Heidegger, Lacan, Hakikat, Aletheia, Varlık, Varolan, Dil, Kaygı, Truth, Existence, Existent, Language, Angst
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Türkmen, T. A. (2024). Heidegger ve Lacan’da hakikat problemi / The problem of truth in Heidegger and Lacan. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Maltepe Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İstanbul.
