Yazar "Ünsalan, Nesibe" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim Yok
    Yayın
    Yatarak tedavi gören madde bağımlılığı (alkol ve alkol dışı) tanısı konan hekimlerin özellikleri
    (AVES, 2004) Ünsalan, Nesibe; Kalyoncu, Ö. Ayhan; Pektaş, Özkan; Mırsal, Hasan; Beyazyürek, Mansur
    Amaç: Bu çalışmanın amacı, bağımlılık kliniğine yatarak tedavi için başvuran hastalar arasından bir meslek grubu olan hekimlerdeki bağımlılık özelliklerini araştırmaktır. Yöntem: Çalışmaya 1997-2002 yılları arasında, kliniğimizde bSM-IV tanı ölçütlerine göre Madde Kullanım Bozukluğu (bağımlılık/kötüye kullanım) tanısı ile yatarak tedavi gören toplam 4879 hasta içinden, mesleği hekim olan 41 hasta alınmıştır. Hastaların sosyodemografik özellikleri, kullandıkları maddeler, kullanım şekilleri, ek psikiyatrik ve dahili hastalıkları saptanarak tanımlayıcı oranlar değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya 28 erkek (%68.3), 13 kadın (X31.7) hasta alınmıştır. Çalışmaya alınanların yaş ortalaması 38.0+10.61'dir. Madde kullanım bozukluğu olan hekimlerin genel hastane örneklemi içindeki oranı %0.84'tür. Çalışmaya alınan hekim hastaların 25'i uzman hekim (%61), 16'sı pratisyen hekimdir (%39). İlk kullanım yaşları alkol için 17.1±2.3, meperidin için 32.2+5.4 ve diğerleri (ilaç, kokain, esrar) için 28.4+4.8 yıl olarak bulunmuştur. Meperidin kullananlarda ilk kullanım gerekçesi, ameliyat ve/veya trafik kazası sonrası gibi tıbbi bir gerekçedir. İlaç kullananlarda da benzer şekilde ilk kullanımın hekim önerisiyle olduğu bildirilmiştir. Hastaların %78'i (n=32) tedaviye gelmelerinde iş yerinden aldıkları uyarıların etkili olduğunu bildirmişlerdir. Hastaların %58'i (n=24) daha önce ayaktan tedavi olduklarını belirtmiştir. Tartışma: İlk dikkati çeken bulgu cinsiyet dağılımının genel bağımlılık verilerine göre kadınlar açısından fazla olmasıdır. Klinik örneklemi içindeki hekim oranı ise "düşük" olarak değerlendirilmiştir. Alkol kullanım yaşı genel veriler ile koşut olarak değerlendirilmiştir. Kullanım gerekçeleri bir rasyonalizasyonun sonucu değil ise hekimlerde meperidin bağımlılığının tıbbi bir kullanımla çok yüksek olasılıkla ilişkili olduğunu düşündürmektedir. Tanımlayıcı ve ön çalışma niteliğinde olan çalışmamızın bulguları ülkemizdeki hekim bağımlılar ile ilgili olarak daha sonraki çalışmalarımız için önemli ip uçları sunmaktadır.